تاثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده ذهنی دوره ابتدایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 89-1388

هدف: بررسی تاثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده ذهنی است. روش: شبه آزمایشی است و در سال تحصیلی 90-89 در شهر خرم آباد انجام شد. جامعه آماری: تعداد 191 دانش آموز 5 کلاس ابتدایی مرکز کودکان استثنایی خرم آباد بودند. از هر 5 کلاس به نسبت تعداد 60 نفر جامعه نمونه براساس ویژگی های رفتاری خاص کودکان آموزش پذیر انتخاب و در دو گروه همتای آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس مداخلات بازی درمانی در قالب 5 نوع بازی با هدف، وسیله و روش خاص روی گروه آزمایش طی 2 ماه اجراء شد. ابزار: آزمون های معلم ساخته در دروس فارسی، ریاضی و علوم ابتدایی بود که روایی محتوایی آنها مورد تایید معلمان مجرب و کارشناسان قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . در سطح توصیفی توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار محاسبه گردید و در سطح استنباطی از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بازی درمانی (فردی و گروهی) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده اثر دارد 0/001> p. همچنین تاثیر بازی های گروهی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عقب مانده ذهنی بیشتر از بازی های فردی بود. در پایان مشخص گردید که جنس دانش آموزان تاثیری در پیشرفت تحصیلی شان نداشت. بر اساس نتایج تحقیق گنجاندن جلسات بازی درمانی در برنامه درسی مرکز آموزش کودکان استثنایی همراه با پیشنهادهای دیگر توصیه گردید.

Keywords:

بازی , بازی درمانی , پیشرفت تحصیلی , عقب مانده ذهنی