تاثیر روش آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی
Publish place: Psychology of Exceptional Individuals، Vol: 4، Issue: 16
Publish Year: 1393
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 424
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JPE-4-16_001
Index date: 5 May 2018
تاثیر روش آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی abstract
هدف پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 24 کودک با اختلال درخودماندگی ( 30 تا 54 ماهه ) از یک مرکز توانبخشی و نگهداری کودکان درخودمانده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش آموزش تقلید متقابل را طی 70 جلسه( 3روز در هفته و هر جلسه 20 دقیقه ای ) دریافت کردند. در این پژوهش از آزمون گارز به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با درخودماندگی گروه آزمایش تاثیر معنی دار داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت روش آموزش تقلید متقابل منجر به بهبود نشانگان(تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتارکلیشه ای) در کودکان درخودمانده میشود. به بیان دیگر مداخله رفتاری طبیعی به عنوان یک درمان انتخابی جدید و بالقوه مهم برای کودکان درخودمانده موثر است.
تاثیر روش آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی Keywords:
تاثیر روش آموزش تقلید متقابل بر بهبود نشانگان کودکان با اختلال درخودماندگی authors
کامبیز پوشنه
استادیار گروه استثنایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
نجمه صیام پور
کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان با نیازهای خاص. اصفهان
مهیا عابدی کوپایی
دانشجوی دکترا روانشناسی عمومی. دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز