رابطه باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تدریس در معلمان دانش آموزان با نیازهای ویژه

باورهای معلم در مورد ماهیت دانش و دانستن نقش مهمی در رفتارهای او و یادگیری و باورهای دانش آموزان دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تدریس در معلمان دانش آموزان با نیازهای ویژه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی معلمان شاغل در مدارس دانش آموزان با نیازهای ویژه شهرستان یزد در سه گروه معلمان کمتوان ذهنی، نابینا ناشنوا و ناتوانی های یادگیری بودند. تعداد کل این معلمان 84 نفر بودند که به دلیل حجم محدود جامعه، تمام افراد جامعه ی آماری به عنوان گرو نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس باورهای معرفت شناختی بایلس و مقیاس خودکارآمدی معلم بندورا استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش ورود و تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد بین نمره باور ذاتی دانستن توانایی، ساده دانستن دانش و مطلق دانستن دانش با نمرهی خودکارآمدی تدریس رابطه معکوس و معنادار وجود دارد و ابعاد باورهای معرفت شناختی میتوانند 18 درصد از واریانس خودکارآمدی تدریس معلمان را تبیین کند. همچنین، یافته ها نشان داد که معلمان گروه کمتوان ذهنی و نابینا ناشنوا نسبت به معلمان گروه ناتوانیهای یادگیری باورهای - معرفت شناختی ناپخته تری دارند و خودکارآمدی تدریس معلمان گروه کمتوان ذهنی نسبت به معلمان گروه ناتوانیهای یادگیری پایینتر است. یافته های حاصل از این پژوهش بر رشد باورهای معرفت شناختی و کاربرد راهبردهای مناسب جهت ارتقاء خودکارآمدی تدریس معلمان دانش آموزان با نیازهای ویژه، به خصوص معلمان گروه کمتوان ذهنی، تاکید دارد.

رابطه باورهای معرفت شناختی و خودکارآمدی تدریس در معلمان دانش آموزان با نیازهای ویژه Keywords:

باورهای معرفت شناختی , خودکارآمدی تدریس , معلمان , دانش آموزان با نیازهای ویژه