اثربخشی آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان نارساخوان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان نارساخوان بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان نارساخوان پسر پایه پنجم مقطع ابتدایی ناحیه 1 آموزش و پرورش شهر یزد بودند که در سال تحصیلی 95-1394 در مدارس دولتی به تحصیل اشتغال داشتند. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 30 دانش آموز نارساخوان با تایید متخصصان مرکز اختلال یادگیری و روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست تشخیص نارساخوانی و پرسشنامه عصب شناختی کولیج بود. آموزش خودگردانی یادگیری طی 14 جلسه 45 دقیقه ای به صورت هفته ای دو بار برای شرکت کنندگان گروه آزمایش اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش خودگردانی یادگیری بر کارکردهای اجرایی (برنامه ریزی، سازماندهی و بازداری) دانش آموزان نارساخوان موثر است. درنتیجه میتوان از آموزش خودگردانی یادگیری برای بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان نارساخوان استفاده کرد.

Keywords:

آموزش خودگردانی یادگیری , کارکردهای اجرایی , دانش آموزان پسر نارساخوان