گرایش به سبک اسمی در متون ترجمه شده توضیحی

در طول 150 سال اخیر، در نتیجه ترجمه های بسیار زیادی که از زمان های دیگر به ویژه انگلیسی به زبان فارسی شده است، برخی از هنجارهای زبانی تاکید کرده اند یا دست کم دستخوش تغییر شده اند. سبک اسمی یکی از مهم ترین ویژگی های نحوی زبان است که مانند همیشگی نحوی دیگر ممکن است از طریق ترجمه به زبان مقصد انتقال یابد درحالی که به نظر می رسد در زبان فارسی سبک قالب، سبک ملی است. هدف از انجام تحقیق حاضر یافتن پاسخ برای این سوال است که با توجه به شیوه لفظ گرایی که در قالب ترجمه ها دیده می شود آیا احتمال گرایش به سبک اسمی در کتب ترجمه شده توضیحی وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد که در متون تالیفی و ترجمه های نویسندگان و مترجمان توانا، گرایش به سبک کلی می باشد و فراوانی جملات اسمی بسیار کم است ولی در ترجمه های مترجمان تازه کار، فراوانی جملات اسمی بیشتر است. همچنین در این تحقیق، تعدادی از جملات اسمی را که در ترجمه های مترجمان تازه کار وجود داشت به صورت سری نوشتیم و 130 نفر از دانشجویان خواستیم که تا آن صورتی را که به نظرشان فارسی تر و واضح تر می آید انتخاب نمایند . نتیجه این بررسی نیز نشان داد که این افراد جملات فعلی را بر جملات اسمی ترجیح می دهند.

Keywords:

اسمی سازی , سبک اسمی , سبک فعلی , جمله اسمی , جمله فعلی