دولت، هویت و سیاست خارجی در ایران معاصر1390-1304

نویسندگان در این پژوهش تلاش دارند تا با کنکاش و واکاوی جعبه ی سیاه دولت در ایران معاصر؛ به بررسی؛ مسایل داخلی، ماهیت دولت، هویت نوعی و هویت نقشی آن و در نهایت آثار این مسایل بر رویکردهای سیاست خارجی بپردازند. در این راستا ابتدا بستر نظری مناسب با استفاده از مبانی مکتب سازنده گرایی و با تاکید بر عوامل و منابع فرهنگی، ارزشی و هنجاری طرح میشود سپس با تشریح چگونگی شکل گیری هویت دولت در ایران معاصر به آسیب شناسی سیاست گذاری خارجی پرداخته میشود. ایدهی محوری مقاله این است که جهت گیرهای سیاست خارجی ایران عمیقا متاثر از رویکردهای هویتی دولت است، با این وجود به دلیل ضعف یا فقدان نهادهای مدنی، تعاریف هویتی دولت نه در تعامل منطقی با ملت بلکه بیشتر بر اساس نگرش های نخبگان سیاسی حاکم شکل میگیرد. چنین فرآیندی آثار زیانباری بر سیاست گذاری خارجی ایران داشته و سبب تضییع منافع ملی کشور گردیده است.

Keywords:

هویت نوعی , هویت نقشی , سیاست خارجی , نهادهای مدنی , سازنده گرایی