تاثیر تداخل زمینه ای بر یادگیری آشکار و پنهان مهارت سرویس تنیس روی میز

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تداخل زمینه ای بر یادگیری آشکار و پنهان مهارت سرویس تنیس روی میز می باشد. جامعه این تحقیق دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران در سال تحصیلی 95-96 بودند که 48 نفر دانشجوی پسر راست دست و مبتدی با دامنه سنی 18-26 سال به صورت داوطلب از بین آنها انتخاب شد و بعد از پیش آزمون با استفاده از روش ABBA در چهار گروه همسان قرار گرفتند. شرکت کنندگان به مدت 3 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 3 بلوک 15 کوششی تمرین کردند. پس از پایان آخرین جلسه تمرین یک پس آزمون گرفته شد و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی آزمون یادداری و یک ساعت بعد از آزمون یادداری آزمون انتقال گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک جهت بررسی توزیع طبیعی داده ها، آزمون لوین جهت بررسی همگنی واریانس ها، تحلیل واریانس یک راهه جهت بررسی نمرات پیش آزمون و تحلیل واریانس عاملی جهت بررسی دو عامل شیوه آرایش تمرین و شیوه یادگیری انجام گرفت. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین مراحل پس آزمون یادداری و انتقال وجود ندارد. هر چند گروه هایی که به شیوه تصادفی تمرین کرده بودند در آزمون یادداری و انتقال میانگین بالاتری داشتند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد گروه هایی که به شیوه یادگیری پنهان تمرین کردند و از اهداف، امتیاز ها و علایم خط کشی شده روی میز تنیس روی میز بی اطلاع بودند نسبت به گروهی که به شیوه آشکار تمرین کرده بودند و از همه قواعد و دستورالعمل ها باخبر بودند، عملکرد برابری داشتند.

تاثیر تداخل زمینه ای بر یادگیری آشکار و پنهان مهارت سرویس تنیس روی میز Keywords:

تداخل زمینه ای , تمرین قالبی , تمرین تصادفی , یادگیری پنهان , یادگیری آشکار