مقایسه اثر خودگفتاری و تصویرسازی انگیزشی بر خودکارآمدی فوتسالیست دختر و پسر نوجوان

هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه اثر خودگفتاری و تصویرسازی انگیزشی برخودکارآمدی فوتسالیست دخترو پسر نوجوان 18-13 سال بود. نمونه آماری پژوهش را 160 نفر از ورزشکاران فوتسالیست دخترو پسر شهر زاهدان، در محدوده سنی 18-13 سال تشکیل داد. بعد از تکمیل پرسشنامه خودکارآمدی(GSES) و پرسشنامه تجدیدنظر شده تصویرسازی حرکتی(MIQ.R) و پرسشنامه باور به خودگفتاری (B.S.Q) توسط شرکت کنند گان، افرادی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند، انتخاب و در 8 گروه دختران و پسران (خودگفتاری انگیزشی- کنترل خودگفتاری انگیزشی) و (تصویرسازی انگیزشی- کنترل تصویر سازی انگیزشی) 20 نفری قرار گرفتند. سپس گروه های تجربی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته و به مدت 30 دقیقه برنامه های تمرینی را اجرا کردند. نتایج نشان داد اثر خودگفتاری انگیزشی، تصویرسازی انگیزشی بر خودکارآمدی فوتسالیست های نوجوان دخترو پسر اثر داشت، و بین دو روش خودگفتاری و تصویرسازی انگیزشی بر خودکارآمدی فوتسالیست نوجوان دخترو پسر تفاوت معنی داری وجود نداشت. استفاده از خودگفتاری انگیزشی و تصویرسازی انگیزشی می تواند ابزار مناسبی در دست مربیان و معلمان جهت ارتقاء خودکارآمدی ورزشکاران باشد. استفاده از این دو راهبرد می تواند اعتماد به نفس ورزشکاران را افزایش داده و خودکارآمدی آن ها را ارتقا دهد.

Keywords:

خودگفتاری انگیزشی , تصویرسازی انگیزشی , خودکارآمدی