بررسی ضوابط مرتفع سازی ساختمان

در دهه های اخیر کلان شهرها به نحو بی سابقه ای گسترش یافته اند. این گسترش کالبدی در بسیاری از موارد بیش از افزایش جمعیت بوده است؛ ترافیک بالای درون شهری و جدایی بیش از حد محل کار و مسکن، آلودگی های زیست محیطی و توسعه بی رویه شهرها بر روی اراضی زراعی، اتلاف وقت، سوخت و انرژی و ... همه مولود گسترش ناموزون شهری است. بلند مرتبه سازی یکی از راه های مناسب در جهت کنترل و توسعه شهرها می باشد. با وجود اینکه امروزه در اوج ساخت و ساز ساختمان های بلند مرتبه هستیم، بسیاری از این ساختمان ها در حالت غیر دوستانه با محیط زیست، استاندارد و بازده پایین، مصرف وآلودگی بالا، سیمای بد و بدون ویژگی های خاص هستند. شناخت ویژگی های معماری برج با عملکردهای خاص و متنوع از مسایلی است که امروزه در عرصه دانش معماری از جایگاه خاصی برخوردار است. هرچند امروزه ساختمان بلند مرتبه بیش از هر چیز با مشخصه تکنولوژی برتر شناخته می شود اما با توجه به اینکه آشنایی با این مقرات ضمن آنکه معمار را در طراحی یک بنا منطبق با نیازهای ساکنین یاری می رساند، سبب می شود بنا با معماری شهر همراه شود. در این مقاله ضمن بیان ویژگی های یک ساختمان مرتفع برخی مقررات استاندارها و ضوابط مربوط به طراحی می پردازیم.

Keywords:

بلند مرتبه سازی , ساختمان های مرتفع , ضوابط , استانداردها