طراحی مدارس پازلی الگویی برای ورود کودکان به عرصه اجتماعی

محیط های یادگیری کودکان (مهد کودک، پیش دبستانی و دبستان ها) در کشور ما به لحاظ کیفیت بسیار پایین کالبد و فضای معمای اثر نامطلوبی بر آموزش و نوع پرورش کودکان گذاشته است، به طوری که کودکان در این محیط ها، احساس تعلق کمتری نسبت به محیط های زندگی خود دارند. طراحان محیط های یادگیری کودکان از یک طرف با کودکان به عنوان مخاطب، اصلی و از سوی دیگر با فضاهای معماری سروکار دارند که باید پاسخگوی نیازهای کودک و زمینه ساز رشد (شناختی، عاطفی، هوشی، شخصیتی و اجتماعی) کودک باشد. اگر طراحی کالبد محیط یادگیری به عنوان یک فرایند مبتنی بر خلاقیت و رشد کودکان و بازی به عنوان بیشترین فعالیت کودکان که منجر به شناخت محیط و یادگیری آنها می شود، را در نظر داشته باشیم، با بررسی رابطه میان مفاهیم، طراحی کالبدی، محیط یادگیری، رشد کودک، بازی، شناخت محیط، مدارس بازی محور، به دنبال اصول راهبردی برای طراحی کالبدی محیط هایی مانند مهد کودک ودبستان ها که تحت تاثیر آموزش بر مبنای بازی محور است، می باشیم. این پژوهش، ضرورت خود را از اهمیت توجه به کودکی به عنوان موثرترین دوران زندگی و توجه به این حقیقت که کودکان بنا به ذهن کنجکاوی که دارند بیشتر از بزرگسالان تحت تاثیر محیط قرار می گیرند. این در حالی است که کودکان بنا به ذهن کنجکاوی که دارند بیشتر از بزرگسالان تحت تاثیر محیط قرار می گیرند. این در حالی است که کودکان در کشور ما با فضاهای بی روح وکسل کننده ای سروکار دارند که فاقد حس تعلق در کودکان می باشد. از طرفی کودکان در حساس ترین و مهمترین سال های زندگی شان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی- ذهنی- جسمی- اجتماعی آنها شکل می گیرد، از یک محیط دوستانه (خانواده) وارد یک عرصه اجتماعی (مدرسه) می شود و ب نوعی دچار درگیری های شخصیتی و محیطی می شوند و این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمی است. اگر یک محیط آموزشی بتواند تمامی نیازهای کودک و مدیریت ذهن و جسم کودک را تامین کند، کودک در محیط احساس ماندگاری می کند و با محیط پیرامون رابطه برقرار می کند و در نهایت منجر به یادگیری و تربیت اصولی کودک می شود.

Keywords:

یادگیری , رشد شخصیتی , فضای آموزشی کودکان , طراحی کالبدی