تحلیلی بر نقش و جایگاه روشنایی معابر شهری در برنامه ریزی شهری با مطالعه موردی کوی ولیعصر و محله عباسی کلان شهر تبریز

این پژوهش باهدف بررسی تاثیر کیفیت روشنایی معابر بر میزان احتمال وقوع تصادف و کیفیت زندگی شهروندان مناطق ولیعصر وعباسی انجام شده است. ابزار تحقیق پرسشنامه است که بر اساس نمونه گیری اتفاقی، اطلاعات 50 نفر از شهروندان این مناطق جمع آوری و با رهیافت مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفته است. روایی پرسشنامه توسط اساتید بررسی و تایید گردید و برای تعیین میزان پایایی بخش های مختلف پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید (0/82، 0/63 و 0/60). نتایج تحقیق بیانگر آن است که کیفیت روشنایی معابر به شدت بر روی احتمال وقوع تصادف و کیفیت زندگی شهروندان تاثیر می گذارد. به عبارت دیگر، جهت کاهش احتمال وقوع تصادف در اوقات شبانه و افزایش کیفیت زندگی شهروندان باید کیفیت روشنایی معابر بهبود یابد. جهت بهبود کیفیت روشنایی معابر باید ویژگی های یکنواختی روشنایی ، فراگیری خدمات روشنایی ، توزیع فرکانس مطلوب ، درخشندگی چراغها که منجر به خیرگی می شود ، سایه های مزاحم ، مقدار نور کافی و نورپردازی مناسب در منطقه تعدیل یابد.

Keywords:

روشنایی معابر , احتمال وقوع تصادف , کیفیت زندگی , مدل یابی معادلات ساختاری و مناطق (ولیعصر و عباسی) کلان شهر تبریز