ارایه چارچوبی به منظور پذیرش فناوری تجارت سیار در ایران مبتنی بر مدل TAM

در کنار تجارت سنتی نوع جدیدی از تجارت به نام تجارت الکترونیک به وجود آمده است که قواعد تجارت را از جنبه های مختلف تحت تاثیر قرار داده است. تجارت سیار نوع ویژه ای از تجارت الکترونیک بی سیم است که روز به روز با توجه به گسترش فناوریهای ارتباطی بی سیم به شکل فزایندهای گستردهتر میشود. آن چه در برخورد با فناوری تجارت سیار مسلم است، شناخت درست محدودیتها و پذیرش آنها در میان مصرف کنندگان و ارایه دهندگان است. مدلهای عمومی متعددی برای پذیرش فناوری در عرصه های مختلف به تناسب پیشرفت فناوری اطلاعات پدید آمده است که مدل پذیرش فناوری (TAM) یکی از محبوبترین این مدلها است. اگر چه این مدل به تنهایی نمی تواند در همه زمینه های تخصصی مورد بهره برداری قرار گیرد. تحقیق حاضر با تمرکز بر این محدودیت و به صورت خاص بر روی ارایه مدل پذیرش فناوری تجارت سیار در ایران تمرکز داشته است. فاکتورهای موثر در پذیرش فناوری تجارت سیار بیانگر ارایه مدلی مناسب برای پذیرش تجارت سیار در ایران می-باشد.

Keywords:

تجارت الکترونیک , تجارت سیار , مدل پذیرش فناوریTAM , مدل پذیرش فناوری تجارت سیار