بررسی عملکرد کمپلکس دارویی پاکلی تاکسل - پلیاتیلن گلایکول در مرگ سلول های آدنوکارسینومای سرطان پستان

مقدمه: پاکلی تاکسل PTX ازجمله داروهای ضد سرطان است که در مقابل طیف وسیعی از تومورهای انسانی کاربرد دارد. از معایب داروی تاکسول میتوان به طبیعت آبگریز و انحلال پذیری کم دارو در آب اشاره کرد که منجر به واکنش های آلرژیک شدید پس از تزریق داخل وریدی می شود. هدف از این مطالعه سنتز ماکرو مولکول های پیش داروی محلول در آب PTX است. مواد و روش ها: کمپلکس پلیمری زیست سازگار پلی اتیلن گلایکول PEG همراه با داروی ضد سرطان PTX به روش شیمیایی طراحی و ساخته شد. مورد بررسی FTIR، پروفیل رهایش دارو و مرگ سلول های آدنوکارسینومای MCF7 سرطان پستان قرار گرفت. یافته ها و بحث: بررسی های FTIR حضور پیوند بین گروه های آمینی PEG و گروه های هیدروکسیل فعال شده PTX را تایید کرد. همچنین بازده انکپسولاسیون سامانه طراحی شده 69/16±2/7 محاسبه شد. ارزیابی پروفیل رهایش دارو افزایش پایداری کمپلکس PEG-PTX در سیستم های آهسته رهش از طریق افزایش آب دوستی را نشان داد. بررسی های سلولی MCF7 نیز تاثیر کشندگی سلول های سرطانی مشابه PTX آزاد بود که نشان دهنده عدم تغییر ساختاری دارو در کمپلکس دارویی است.بحث و نتیجه گیری: به طورکلی یافته های این پژوهش حاکی از پتانسیل درمانی مناسب برای از بین بردن سلول های سرطان سینه انسان را دارد

Keywords:

پلیاتیلن گلایکول , دارویی پاکلی تاکسل , سرطان پستان , سامانه های رهایش دارو