سولفور دی اکساید گازی بیرنگ ، غیر قابل انفجار ، غیر قابل اشتغال بابوی خفه کننده است .این گاز حد آستانه مزه 784میکروگرم بر متر مکعب و حد آستانه بو 1306 میکروگرم بر متر مکعب دارد (1) .
سولفور دی اکساید به میزان زیاد در آب محلول است ( 3/11گرم دریکصد میلی لیتردر 20 درجه سانتی گراد) دارای وزن ملکولی 06/64 وسنگینی آن دو برابر هوا است .تخمین زده می شود که این گاز به مدت 2-4 روز در هوا باقی مانده ودر طول این مدت تا مسافت 1000 کیلومتر از منبع اصلی انتشار می یابد ،بنابر این مسئله آلودگی سولفور دی اکساید یک مسئله بین المللی است (1).
اثرات سوء بهداشتی در انسان صدمه به مخاط چشم ،ریه ها ومرگ در اثر آسیب های قلبی وتنفسی را شامل می شود . مرگ می تواند در ظرف 30 ثانیه در غلظت ppm 3 اتفاق افتد. همچنین سولفور دی اکساید باعث باران های اسیدی می گردد که زیان های فیزیکی وبیولوژیکی بدنبال دارد . زیان های فیزیکی مانند رنگبری مصالح که اسید سولفوریک با سنگ آهک موجود در مصالح ترکیب شده وتشکیل سولفات کلسیم می دهد که همراه آب شسته می شود .در ایالات متحده به تنهائی باران های اسیدی باعث صرف هزینه دهها میلیون دلار در سال جهت ترمیم تجهیزات می گردد. زیان بیولوژیکی شامل اسیدی شدن آبهای دریاچه ها ودریا ها ودر نتیجه از بین رفتن ماهیان حساس است(2).
منابع سولفور دی اکساید در سال 1980 از حمل ونقل 900000تن ،احتراق سوخت در منابع ثابت 19000000،فرآیندهای صنعتی 3800000ودر کل 23700000تن در سال بوده است .
اثرات آن در انسان شامل اثر بر سیستم قلبی وتنفسی ،تنگی نفس ،بسته شدن وافزایش مقاومت ریه در مقابل جریان هوا ، پریشانی ،خون دماغ واثر بر روی سیستم گوارش وتحریک چشم است ودر گیاهان تخریب بافت برگ ها وایجاد رنگ سفید وقهوه ای قرمز بر روی برگ ها است .
روشهای کنترل سولفور دی اکساید شامل احتراق سوخت با سولفور کم ،حذف سولفور از سوخت ، جانشین سازی منابع دیگر انرژی ،تمیز نمودن وسائل و پراکندگی بوسیله نصب دودکش بلند می باشد(1).