مناسب سازی فضای شهری با تاکید بر تامین آسایش معلولین جسمی- حرکتی (نمونه موردی: خیابان اردستانی واقع در محله مولوی تهران)

بسیاری از افراد جامعه به صورت مادرزاد داری نقص عضو هستند یا بر اثر حادثه یا سالمندی دچار کم توانی (معلولیت) می شوند. وضعیت افرادی که داریا ناتوانی های مختلف از جمله ناتوانی ذهنی، ضعف بینایی و شنوایی، عدم چالاکی یا تعادل کافی باشند، با وضعیت افرادی که تنها دچار محدودیت های حرکتی از جمله راه رفتن هستند و مجبورند برای جابجایی منحصرا از وسایل کمکی یا صندلی چرخدار برای تردد استفاده کنند، کمی متفاوت است. بدین جهت سطح دسترسی این افراد در شهر به امکانات و تجهیزات شهری، دارای اهمیت بسیار است و باید نیازهای آن ها در طراحی دیده شود. دور نگه نداشتن این قشر از جامعه و استفاده از نیروهای بالفعل و بالقوه آنان، به اقداماتی نیاز دارد، از جمله مهمترین این اقدامات مناسب سازی ترافیک و سیستم حمل و نقل شهری است. مناسب سازی فضاهای شهری، بویژه ترافیک شهری، بستر کالبدی در جهت رسیدن به فرصت های برابر همه افراد و اقشار جامعه به منظور تحرک و جابه جایی در سطح شهر و دسترسی هر فرد به تمامی فضاهای شهری از ضروریات رشد و توسعه جامعه است. در این راستا می توان با ارتقای کیفیت فضای شهری حضورپذیری معلولین را در مکان افزایش و همچنین به واسطه مطلوبیت بخشی و اضافه کردن عناصر شهری، حضور شاد و سرزنده آنان را شاهد بود. این پژوهش به دنبال آن است که با شناخت کامل مشکلات این قشر از جامعه با طراحی مناسب فضای شهری و ارایه راهکارهای طراحی برای رسیدن به امر حضور فعال معلولین در جامعه و نیز محیطی بدون مانع و دور از خطر و مشکلات، دست یابد. از این رو در این پژوهش با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، برداشت های میدانی، مصاحبه با گروه های هدف و نیز مصاحبت با متخصصین ذیربط در راستای تحقق اهداف مطروحه گام برداشته و اصولی جهت شناسایی فضاهای نامناسب برای تردد معلولان در شهر و نحوه مناسب سازی فضای شهری و نیز طرحی پیشنهادی جهت مناسب سازی فضا ارایه گردید.

Keywords:

مناسب سازی , فضا , معلولین , خیابان