پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس تفکیک خویشتن وطرحواره ای ناسازگار اولیه درزوجین

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی بر اساس تفکیک خویشتن و طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع رگرسیون با طرح همبستگی بود. پرسش نامه ها به روش نمونه گیری در دسترس تر و 250 نفر (ص 125 زوج) توزیع گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش نامه ها و تمایز یافتگی خود اسکوورن و دندی (2000) کیفیت زندگی زناشویی گلومبرگ - راست (1988) و فرم کوتاه طرحواره یانگ (1998) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) به استفاده گردید. نتایج آزمون همبستگی پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی زناشویی با تفکیک خویشتن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد بین کیفیت زندگی زناشویی زوجین و چهار مولفه طرد/بی ثباتی ، بی اعتمادی / بدرفتاری، انزوای اجتماعی / بی گانگی و مولفه شکست رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد اما رابطه بین کیفیت زندگی زناشویی با سایر مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین رابطه معنی دار نبوده است. کیفیت زندگی زناشویی بر اساس تفکیک خویشتن و مولفه های آن و نیز چهار مولفه طرحواره های ناسازگار اولیه ( طرد/بی ثباتی ، بی اعتمادی / بدرفتاری، انزوای اجتماعی / بی گانگی و مولفه شکست) در زوجین قابل پیش بینی است.

Keywords:

کیفیت زندگی زناشویی , تمایز یافتگی خود , طرحواره های ناسازگار اولیه