تاثیر گروه درمانی یکپارچه توحیدی در کاهش افسردگی زندانیان اصفهان

زمینه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین تشخیص ها و اختلالات روانی است که تعداد زیادی از افراد به آن مبتلا هستند و تاکنون شیوه های مختلفی برای درمان آن ارایه شده است هدف این پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی یکپارچه توحیدی در کاهش افسردگی زندانیان در سال 1392 بود. روش و بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل بود بدین منظور تعداد 16 نفر از زندانیان مردم مستقر در بند سلامت زندان مرکزی شهر کرد که بر اساس تست افسردگی بک (BDI) افسرده متوسط و شدید تشخیص داده شده بودند، به طور تصادفی در دو گروه 8 نفره آزمایشی و گروه کنترل، گمارده شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی از روش تحلیل کواریانس تک متغیره (ANCOVA) در سطح معناداری : 5/5 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین عملکرد اعضای دو گروه در پس آزمون متغیر افسردگی تفاوت معنی داری وجود دارد همچنین مجذور ایتا، نشان می دهد که 73/4 درصد (0/734) واریانس افسردگی به وسیله متغیر مستقل یعنی گروه درمانی یکپارچه توحیدی تبیین می شود. در نهایت می توان نتیجه گرفت که گروه درمانی یکپارچه توحیدی می تواند افسردگی زندانیان را کاهش دهد.

Keywords:

افسردگی , درمان یکپارچه توحیدی , رویکردهای درمانی