پاتوژنز یرسینیا راکری عامل یرسینیوزیس در ماهی قزل آلای رنگین کمان
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,114
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SCCWF02_110
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397
Abstract:
بیماری یرسینیوزیس با عامل یرسینیا راکری یکی از بیماری های مهم باکتریایی صنعت آبزی پروری بویژه آزاد ماهیان میباشد. در بین آزاد ماهیان گونه قزل آلای رنگین کمان از حساس ترین گونه ها محسوب می شود. با توسعه قابل توجهصنعت ماهیان قزل آلا در کشور بروز برخی بیماریهای باکتریایی از جمله یرسینیوزیس افزایش یافته است. در این مطالعهپس از جدا سازی و شناسایی 8 ایزوله یرسینیا راکری از مزارع ماهیان قزل آلای مبتلا به بیماری میزان حدت آنها در شرایط کیفی آب مناسب شامل اکسیژن، دما، pH و سختی آب (کربنات کلسیم) به ترتیب بالاتر از 7mg/1؛ 1/62±13/6°C؛ 7/8 و 180mg/1 مطالعه گردید. گروه های 10 تایی ماهیان با وزن 100-150 گرمی مورد تزریق میزان 0/1 میلی لیتر سوسپانسیون ازهر سویه باکتریایی به روش داخل صفاقی (پس از بیهوشی با اسانس گل میخک) و با دز (8)10 سلول باکتریایی به ازای هر ماهی قرار گرفتند. ماهیان به مدت 20 روز نگهداری و تغذیه شدند. تلفات روزانه و علایم بالینی ثبت و نسبت به تهیه بافت های آبشش، روده، کلیه، طحال و کبد از ماهیان تلف شده اقدام و پس از پروسه هیستو تکنیک و رنگ آمیزی H&E ضایعات میکروسکوپیک مطالعه شد. نتایج حاصله نشان داد که از بین 8 ایزوله مورد مطالعه 3 تای آنها موجب بروز تلفاتی بالای 50 % و 5 تای دیگر موجب تلفاتی 16 % شدند. علایم بالینی شامل تیرگی پوست، اگزوفتالمی، تورم شکم، پرولاپس مخرج همراه با پر خونی، بی حالی و بی اشتهایی بود. نتایج کشت میکروبی از بافت کلیه ی ماهیانمرضی منجر به جداسازی یرسینیا راکری گردید. در مطالعات آسیب شناسی در روده علایم از پرخونی عروق و نفوذسلولهای آماسی در زیر مخاط تا دژنراسیون و نکروز شدیدمخاط روده مشاهده گردید. در کلیه ضایعات شامل وجودرنگدانه های ملانین، افزایش MMC (مراکز ملانوماکروفاژ)، نکروز بافت بینابینی، چروکیدگی گلومرولها، اتساع فضای بومن و دژنراسیون لوله های ادراری بود. در بافت آبشش پرخونی، هایپرپلازی و چماقی شدن رشته های ثانویه مشاهدهگردید. در کبد پرخونی شدید عروق و سینوزوییدهای کبدی، واکویوله شدن هپاتوسیت ها، چروکیدگی و نکروزهپاتوسیت ها دیده شد. همچنین در طحال پرخونی عروق ، سینوزویید ها و وجود رنگدانه های ملانین مشاهده شد.
Keywords:
Authors
شفیق شفیعی
گروه بهداشت و بیماری های آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
مهدی سلطانی
گروه بهداشت و بیماری های آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
عیسی شریف پور
بخش بهداشت و بیماری های آبزیان،موسسه تحقیقات شیلات ایران
علی طاهری میرقاید
گروه بهداشت و بیماری های آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران