حذف عنصر جیوه از منابع خاک با استفاده از نانوذرات آهن صفر ظرفیت پایدار شده با پلی وینیل پیرولیدون

هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر استفاده از نانوذرات آهن صفرظرفیتی پایدار شده جهت حذف جیوه از منابع خاک می باشد.نانوذرات آهن صفرظرفیتی با پوشش به دلیل نیروهای جذب کننده مغناطیسی به سرعت در محیط های آبی و خاک تجمعیافته که باعث کاهش واکنش پذیری آنها با آلاینده ها می گردد. از این رو، نانوذرات آهن صفر ظرفیتی با پایدار کننده پلیوینیل پیرولیدون در محیط آزمایشگاه ساخته شد و مشخصات آن ها با استفاده ازمیکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) وپراش پرتو ایکس (XRD) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تاثیر پارامترهای مقدار جاذب و زمان تماس حذف آلاینده بررسی ونتایج بدست آمده با مدل های همدمای جذب و سینتیک برازش داده شد. باتوجه به نتایج ، حداکثر راندمان حذف به ترتیب(91% و 72%) است که در زمان تماس برابر 60 دقیقه و مقدار جاذب برابر با (0/2) گرم بدست آمد. داده های این مطالعه تطابق خوبی با ایزوترم لانگمویر دارد و بهترین مدل سینتیک حذف جیوه مدل شبه درجه دوم انتخاب شد. با توجه به راندمان بالایحذف می توان از این روش به عنوان جاذبی کارآمد برای حذف جیوه استفاده نمود.

Keywords:

حذف جیوه , نانوذرات آهن , پلی وینیل پیرولیدون , سینتیک و ایزوترم جذب