برنامه ریزی و طراحی در فرآیند احداث نیروگاه های هسته ای با هدف کسب رضایت عمومی

احداث نیروگاه ها به منظور تامین برق یکی از نیازهای مهم استراتژیک در جوامع امروزیست. استقرار این مجموعه ها در هر محیط به مانند تمام پروژه های زیرساختی دیگر علاوه بر نتایجی که در حوزه اقتصاد ملی بر جای میگذارند ابعاد دیگری نیز دارند که در زمینه تصمیم گیری و برنامهریزی بر روی آنان قطعا اثرگذار خواهند بود. برخی از کشورهای پیشرفته در زمینه هستهای به خاطر تبعات منفی نیروگاه های اتمی استراتژی خود را در زمینه تامین انرژی تغییر داده و عطای آن را به لقایش بخشیدهاند. پیامدهای ناشی از این قضایا باعث شده تا کشورهای دیگری که همچنان به دنبال توسعه و ارتقای نیروگاه های هسته ای خود هستند تدابیر و راهکارهای متعددی را به منظور جلوگیری از ایجاد نارضایتی عمومی مطرح نمایند که بخش قابل توجهی از این تدابیر در فرایند طراحی و برنامه ریزی به منظور احداث آنها پیشبینی شده است. این نوشتار بدین منظور ضمن شرح تجارب کشورهای مختلف در این قضیه، به بررسی تجارب دو کشور انگلیس و آمریکا به طور ویژه با محوریت دو نمونه موردی نیروگاه هینکلی پوینت سی و نیروگاه شماره 3 و 4 وگتل پرداخته و ضمن بررسی مزایا و معایب هر کدام نتایج و دستاوردهای حاصله از آنها را با یکدیگر مقایسه نموده است.

Keywords:

مشارکت عمومی , مشارکت ذی نفعان , رضایت عمومی , برنامه ریزی , نیروگاه هسته ای