اثر تقویتی مورفین بر مرحله اکتساب یادگیری احترازی غیر فعال در موش های صحرایی نر نژاد ویستار

هدف این پژوهش بررسی اثر مورفین بر مرحله اکتساب یادگیری احترازی غیر فعال در موش های صحرایی نر بود. از تعداد 12سر موش صحرایی نر استفاده شد که به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول در زمان های مشابه و همزمان با گروه دیگر سالینتزریق می شد و در گروه دوم، مورفین به روش اعتیاد گراهام مارشال 10mg به صورت تزریق s.c. و نالوکسون 2mg تک دوزبه صورت i.p. تزریق شد. علایم ترک ، مانند پرش، خارش، تمیز کردن و بخصوص اسهال پس از گذشت 30 دقیقه از زمانتزریق مشاهده شد سپس شاتل باکس در مورد گروه ها اجرا شد. یافته های مربوط به مدت زمان تاخیر ورود به اتاق تاریک(2STL) و مدت زمان اقامت در اتاق تاریک (TDC) با آزمون برابری واریانس ها (لوین) و T-TEST مستقل دو گروهی وسطح معنی داری (p<0.05) تحلیل شد. همچنین مورفین، مرحله اکتساب یادگیری احترازی غیر فعال را در مقایسه با گروهکنترل افزایش داده است. این یافته ها بیانگر دخالت آمیگدال در یادگیری احترازی غیر فعال بود. مورفین پس از عبور از سد خونیمغزی بر گیرنده های مورفینی در بخش های مختلف نشسته و تاثیرات شناختی مثبتی ایجاد کرده است.

Keywords:

مورفین , یادگیری شرطی احترازی غیر فعال , شاتل باکس , مرحله اکتساب