رابطه ی تمایزیافتگی خود با رضایت از زندگی در بین دانش آموزان دختر متوسطه ی دوره ی اول شهرستان ارومیه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی تمایزیافتگی خود با رضایت از زندگی دانش آموزان دوره ی اولمتوسطه ی شهرستان ارومیه می باشد. پژوهش به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ نحوه ی جمع آوریداده ها توصیفی بوده که در چهارچوب یک طرح همبستگی انجام پذیرفت. جامعه ی آماری این مطالعه،دانش آموزان دختر متوسطه ی دوره ی اول شهری ارومیه بوده که با استفاده از جدول مورگان 318 نفرمی باشد که به روش خوشه ای چندمرحله ای ابتدا از بین مدارس نواحی شهری 1 و 2 آموزش و پرورش وسپس از میان مدارس و کلاسها انتخاب گردید. دامنه سنی آزمودنی ها از 13 سال تا 16 سال بود و برایجمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر و همکاران و تمایزیافتگی خود اسکوورن واشمیت استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی و رگرسیون همزمان بهره گرفتهشد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو متغیر تمایزیافتگی و رضایت از زندگی رابطه ی معکوس وجوددارد. ضریب همبستگی بین واکنش پذیری عاطفی و گسلش عاطفی با رضایت اززندگی رابطه ی معکوسمعنادار دارد. بنا به تحلیل رگرسیونی از میان مولفه های تمایزیافتگی خود، خورده مقیاس هایواکنش پذیری عاطفی و گسلش عاطفی با ضرایب تاثیر 462 / 0 و 623 / 0- می توانند تغییرات مربوط به رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی، مولفه های تمایزیافتگیتوان پیش بینی کنندگی معنادار رضایت از زندگی را دارا هستند.

Keywords:

رضایت از زندگی , تمایزیافتگی حود , گسلش عاطفی , واکنش پذیری عاطفی