بررسی تاثیر نسبت مواد افزودنی برخواص تزریق پذیری خمیرهای هیدروکسی آپاتیتی جهت کاربرد در درمان بیماری بازگشت ادراری کودکان

بازگشت ادراری یکی از عوامل ایجاد عفونت ادراری در کودکان محسوب می شود. یک از شیوه های درمانی این بیماری استفاده از نوع خمیر سفت شوند در زیر مخاط در ناحیه اتصال به مثانه است که احتمال اتساع لوله در آن منطقه برطرف شود. دراین مقاله تاثیر نسبت مواد افزودنی درمیزان تزریق پذیری گونه ای خمیر ساخته شده از پودر تری کلسیم فسفات و افزودنی هایی شامل گلیسیرین و پلی اتیلن گلایکول مورد تحقیق قرار گرفته اند. جهت آزمودن میزان تزریق پذیری با نسبتهای مختلفی از مواد افزودنی، با معیار قرار دادن نسبت پودر به مایع (P/L) ترکیبات مختلفی آماده و با مقیاس رسیدن به ساختاری خمیری شکل با ویسکوزیته مناسب آزمایش شدند. میزان تزریق پذیری خمیر براساس نسبت های مختلف مواد به کمک دستگاه تست دینامیک، اندازه گیری و با کمک نمودارهای بدست آمده نتایج تحلیل شد. با بررسی نمودارها تمام افزودنیها نیروی لازم جهت اکستروژن را کاهش دادند. کاهش نسبت پودر به مایع تاثیر بسزایی در میزان تزریق پذیری دارد. افزایش نسبت پلیمرهای محلول تاثیر زیادی در تزریق پذیری ندارد اما باعث ایجاد یکنواختی در خمیر می گردد و خواص زیست سازگاری خمیر را تامین می کند. گلیسیرین با توجه به ویسکوزیته بالای آن تاثیر بسزایی در بالا بردن ویسکوزیته خمیر دارد.

Keywords:

هیدروکسی آپاتیت , تزریق پذیری , اکستروژن