نقش میانجی هم وابستگی در رابطه با شادکامی با احساس تنهایی در دانشجویان

هم وابستگی گرایش برای بروز رفتارهای منفعل و بیش از اندازه خدمتکارانه است که به شکلی منفی روابط و کیفیت زندگیفرد را تحت الشعاع قرار میدهد. هم وابسته کسی است که اجازه می دهد دیگران با سوءرفتارشان بر او تاثیر گذارند و او درصددبرمیآید تا به روشهای مختلف رفتار آنها را کنترل کند یا تغییر دهد. هم وابستگی، بیماری خود گم شده است و آن را میتواناینگونه تعریف کرد: هر اختلالی و رنجی که همراه با تمرکز فرد بر نیازها و رفتارهای دیگران است. هدف از پژوهش حاضر نقشمیانجی هم وابستگی در رابطه با شادکامی با احساس تنهایی در دانشجویان شهر تهرانی می باشد. روش پژوهش بر حسب هدفکاربردی، از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی و همینطور از نظر نوع داده کمی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه های سراسری، آزاد و پیام نور شهر تهران در سال 1396 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری مرحله ای،303 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از چهار پرسشنامه هم وابستگی فیشر و اسپن (1991)کمال گرایی هیل و همکاران (2004)، شادکامی آکسفورد (2001) و احساس تنهایی آشر و همکاران (1985) استفاده شد. پساز جمع آوری پرسشنامه ها، توصیف داده ها از طریق میانگین، انحراف معیار و ... با استفاده از نرم افزار و استنباط آماری داده ها ازطریق رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر انجام پذیرفت. نتایج نشان داد، احساس تنهایی دانشجویان از روی شادکامی قابلپیش بینی است. در ارتباط با شادکامی با احساس تنهایی با میانجیگری هم وابستگی پذیرفته می شود.

نقش میانجی هم وابستگی در رابطه با شادکامی با احساس تنهایی در دانشجویان Keywords:

هموابستگی , شادکامی , احساس تنهایی , دانشجویان