بهینه سازی اقلیمی مسکن بر اساس شاخص های حرارتی(نمونه موردی شهر بادخیز بینالود)

اقلیم همیشه بر انتخاب های انسانی و نوع زندگی بشر آثار مستقیمی داشته است. معماری و اقلیم در زندگی انسانی بر یکدیگر برهم کنش داشته و آثار عناصر اقلیمی بر معماری امری ناگزیر بوده و هست؛ لذا در پژوهش های معماری نیز بررسی آثار این دو بر هم بسیار اهمیت دارد. در این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، با استفاده از ابزار کتابخانه و بررسی اسناد، داده های آماری شرکت مشاور طوس آب در منطقه بینالود در یک دوره ی 25 ساله به بررسی استفاده از روش های اقلیمی در شهر بینالود پرداخته شده است. هدف از این مقاله بررسی شرایط اقلیمی شهر بینالود با استفاده از شاخص های آسایش حرارتی ماهانی، اولگی و گیونی و به تبع آن بررسی راهکارها و پیشنهادهای مناسب درزمینهٔ سازگاری بیشتر اقلیم و معماری و توسعه پایدار می باشد. نتایج به دست آمده از نمودار آمبروترومیک و میزان دما و بارش باران نشان داد که بینالود در اقلیم سرد و خشک قرارگرفته است؛ لذا در این اقلیم، جهت کاهش سطح پشت بام بهتر است ساختمان هایی چندطبقه احداث گردد تا سطح پشت بام کاهش یابد. فرم بنا باید به گونه ای باشد که سطح تماس آن را با سرمای خارج کمتر نماید تا حرارت کمتری از درون به بیرون انتقال یابد بهتر است سعی شود که ساختمان ها بر روی هم سایه نیندازند استفاده هر چه بیشتر از دیوارهای مشترک و ایجاد بافتی به هم پیوسته و متراکم در ساختمان ها توصیه می شود و در طراحی اقلیمی ساختمان بینالود استفاده از کولر و سایر وسایل سردکننده در شب ها غیرضروری است.

Keywords:

عوامل اقلیمی , روش های اقلیمی , معماری , توسعه پایدار , بینالود , مناطق بادخیز , آسایش حرارتی