بازنگری در معماری بناهای مسکونی کرمان با رویکرد حفظ انرژی

انسانها همواره در اندیشه ایجاد فضایی بوده اند که در ان با درک ارامش،امنیت،و حس تعلق بتواند نیازهای انها را براورده کنددر معماری، انسان به صورت یک عنصر لاینفک در داخل و خارج ان ظهور می یابد و زمانی ما به یک ساختمان معماری میگوییم که به طور کامل نیازهای انسان را مدنظر داشته باشد.البته باید توجه داشت که این نیازها و ارزش ها تنها عامل شکل دهنده به معماری نیستند بلکه اقلیم نیز عامل بسیار مهمی است و یک عنصر لاینفک در ارتباط با انسان مطرح میشود که طبیعت است و در واقع طبیعت قانون حاکم بر زندگی انسان است و زمانی معماری پایدار می ماند که به موازات طبیعت باشد اما میتوان ان را نادیده گرفت .رخدادی که در طول تاریخ معماری شاهد آن بوده و هستیم. بنابراین امروزه بناهای مسکونی توان براورده کردن نیازهای انسان را ندارند ودر چارچوب معماری پایدار و فاکتورهای ان از جمله فرهنگی ،اقلیمی ،صرفه جویی انرژی ،زیست محیطی و عوامل متعدد دیگری نمی باشند. یقینا حراست و حفاظت از محیط زیست ، تلاش جهت کاهش وارد نمودن خسارت با آلودگی حاصل از مصرف انرژی های فسیلی ، بهره وری هر چه بیشتر از انرژی های تجدید پذیر و پاک ، جلوگیری از اتلاف انرژی،و به طور کلی هم زیستی مسالمت آمیز با محیط زیست که خود جزیی از آن و وابسته به آن هستیم بسیار دارای اهمیت می باشد .یکی از ابعاد رسیدن به این هدف گسترش معماری پایدار در شهرسازی جوامع بشری است . این امر در هر منطقه با توجه به شرایط اقلیمی میتواند برنامه ریزی و صورت بگیرد،هدف از ارایه این مقاله بررسی معماری پایدار و اصل حفظ انرژی همچنین با بهره گیری از روش کتابخانه ای برای ارایه سوابق و تحقیقات در راستای اعمال معماری پایدار برای استفاده در هر منطقه ای می باشد .

Keywords:

بناهای مسکونی , کرمان , رویکرد حقظ انرژی , معماری پایدار