دستیابی به ضوابط مناسب گسترش پیاده مداری بمنظور ارتقاء کیفیت فضای شهری و کاهش جرایم شهری (پیاده راه 17 شهریور تهران)

یکی از پیچیده ترین مسایل در شهرهای جهان، نرخ بالای جرم و افزایش ناهنجاری های اجتماعی در آن ها می باشد. بروز انواع جرم و ناهنجاری باعث ایجاد حس ناامنی و تحمیل مشکلات مالی بر دوش جامعه، دولت و تشکیلات قضایی کشور می شود. از این رو بهبود قابلیت های پیاده مداری در یک خیابان می تواند سبب کاهش میزان جرم و بزهکاری در آن منطقه شود. بنابراین با هدف بکارگیری دستیابی به ضوابط مناسب برای گسترش پیاده مداری بمنظور ارتقاء کیفیت فضای شهری و به دنبال آن کاهش جرایم شهری این پژوهش پیش برده می شود که با تدوین پرسشنامه و اظهارنظر از سه گروه مختلف شامل ساکنین، کسبه و کارشناسان و با استفاده از روش های کیفی (همچون مشاهده، مصاحبه و...) و کمی (شامل روش آماری آزمون تی) در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل های آماری صورت گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که احداث پیاده راه 17 شهریور از منظر ساکنین تقریبا بی تاثیر و یا تاثیر مثبتی داشته است در حالی که از منظر کسبه سبب رکود کسب شده و نتیجه ی احداث این پیاده راه را منفی برآورد می کنند. طبق نظر کارشناسان احداث پیاده راه 17 شهریور بر امنیت، عدم وجود اغتشاش بصری، خوانایی محل، وجود مبلمان شهری، تعریف ورودی ها و سایر شاخص های گفته شده تاثیر نسبتا مثبتی داشته است و در کل دیدگاه مثبتی نسبت به احداث این پیاده راه داشته اند. پس از بررسی نتایج از طریق آزمون تی هر دو فرضیه ی تحقیق رد شدند.

Keywords:

پیاده مداری , کیفیت فضای شهری , کاهش جرایم شهری , پیاده راه 17 شهریور