تاثیر محرک های محیطی شنیداری و دیداری در معماری محیط های آموزشی برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

در این مقاله، ضمن مرور پژوهش های صورت گرفته در خصوص تاثیرات محرک های محیطی بالاخص نور، رنگ و صدا بر کودکان مبتلا به اوتیسم، رهنمودهایی جهت طراحی فضاهای آموزشی مخصوص این کودکان با در نظر داشتن این تاثیرات، ارایه می شود. اوتیسم به مجموعه ای از اختلالات ذهنی و رفتاری گفته می شود که معمولا از سنین پایین بروز نموده و می تواند در درک محیط اطراف، کنترل هیجانات و برقراری روابط اجتماعی، مشکلات جدی ایجاد نماید. رویکرد اصلی در رهنمودهای ارایه شده، کاهش تنشهای محیطی، افزایش تمرکز کودکان و تسهیل و بسترسازی ارتباط موثر با محیط، مربی و همسالان توسط کودکان مبتلا به اوتیسم بوده است. روش مقاله توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج، بر اساس یافته های روان شناختی-معماری اخیر در این حوزه ارایه شده اند. این رهنمودها می تواند برای طراحی یک مرکز با کاربری خاص کودکان مبتلا به اوتیسم یا به عنوان راهنمایی های کلی جهت استفاده کودکان مبتلا به اوتیسم از فضاهای آموزشی عمومی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

معماری محیطهای آموزشی , اوتیسم , طراحی معماری برای اوتیسم , محرکهای شنیداری و دیداری