رابطه میان سطح پیچیدگی هندسه کاربندی با میزان جذابیت آن ها برای عموم مردم

کاربندی یکی از الگوهای اصیل و کهن در معماری ایران و حاصل شناخت معماران ایرانی نسبت به علم هندسه و ریاضیات پیشرفته است. باز زنده سازی این الگو مستلزم شناخت کافی نسبت به تمام ابعاد موضوع نظیر گونه شناسی، شناخت ویژگی های هندسی، ادراکی و زیبایی شناسی آن است. در این راستا در این مقاله سعی شده است ابتدا به معرفی انواع مختلف کاربندی پرداخته، سپس در بخش دوم سطوح مختلف ادراک و رابطه و رابطه شدت محرک های ادراکی با جذابیت انواع کاربندی ها بررسی شود. هدف از این پژوهش کشف رابطه ای بین سطح پیچیدگی هندسی انواع کاربندی و جذابیت آن ها برای عموم مردم می باشد. روش به کار رفته توصیفی تحلیلی با تکیه بر اطلاعات میدانی، پرسش نامه ای و کتاخانه ای می باشد. نتیجه بررسی نمونه های مختلف کاربندی با توجه به شدت محرک های ادراکی آن ها، نشان دهنده رابطه ای بین شدت پیچیدگی و سطح جذابیت آن ها دارد. به نحوی که کاربندی های با هندسه بسیار ساده کسل کننده به نظر می رسند و با هندسه بسیار پیچیده نیز منجر به یک نوع اغتشاش بصری در بینندگان می شود که هر دو حالت باعث یک نوع کم توجهی از جانب عموم به کاربندی ها می شود. این تحقیق نشان می دهد که از لحاظ بصری و زیبایی شناسی کاربندی های با سطح پیچیدگی متوسط دارای بیشترین جذابیت برای عموم مردم می باشند.

Keywords:

کاربندی , هندسه , سادگی , پیچیدگی , ادراک , زیبایی شناسی