بازگرداندن روح معماری ایرانی به سازه های مدرن با بهره گیری از سازه های فضاکار
Publish place: 1st National Conference on Civil Engineering & Architecture & Sustainable Development
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,091
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CEASD01_074
تاریخ نمایه سازی: 15 بهمن 1393
Abstract:
انسان همواره در جهت خلق فضاهای بزرگتر به دنبال پیشرفت در تکنیکهای ساخت بوده که این مهم امروزه با بکارگیری سازههای مختلف از جمله سازه فضاکار میسر میشود. سازههای فضایی شکلهای هندسی منظمیهستند که در کنار یکدیگر تکرار شده و با اتصال مکرر این اجزا شبکهای مستحکم و یکپارچه با ساختاری سه بعدی ایجاد میکنند. در گذشته نیز معماران با بکارگیری پیمون در ساخت به زیبایی، عملکرد و سازه بنا پاسخ میدادند و با استفاده از آن انواع طاقها و گنبدها را برای پوشاندن دهانههای بزرگ میساختند تا جلوهی آسمان را در سر پناه بالای سر خود ببینند. در این مقاله ابتدا به معرفی سازه فضا کار و انواع آن پرداخته و سپس با مقایسه مباحث پیمون و مدول در عصر گذشته و مدرن و شناخت عناصر معماری سنتی و راهکارهای آن به تلفیق سازههای سنتی ایران و سازههای مدرن امروزی پرداخته شده است تا بلکه بتوان روح معماری گذشته را در ساختمانهای امروز جاری و ساری کرد
Keywords:
Authors
حبیبه رافتی سخن گو
دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه غیرانتفاعی اقبال لاهوری مشهد ایران
محیا چشمه نور
دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه غیرانتفاعی اقبال لاهوری مشهد ایران
زینب حسن زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری واحد مشهد دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد ایران
امیر صمد قدس
استادیار گروه عمران واحد مشهد دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :