تفکری در پایه اخلاقی- فرهنگی پیشرفت در ایران

آنچه در این مقاله مطرح گردیده شمه کوچکی از نقاط ضعف ایرانیان در اخلاق آنان میباشد که جزیی از فرهنگ شان شده است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی کارشده و مبنای کار را بر روشنگری در عناصر اخلاقی فرهنگی ناسازگار با پیشرفت نهاده است. دلیل تراشی، فرد نگر بودن، اغراق و دروغ، راحتطلبی، گذشته گرایی و بیتوجهی به زمان، اسطوره گرایی و اسطورهسازی، افراط و تفریط چند نمونه از اخلاقیات نامناسب ایرانیان میباشد که راه حرکت آنان به سمت پیشرفت را مسدود میکنند یا باعث کاهش سرعت حرکت افراد میشوند. اینگونه خلقیات با ایجاد اخلاق های دیگر که خود نیز بدتر از بد هستند پررنگ تر میشوند. برخی از این روحیات منجر به افزایش دامنه بیاعتمادی، ایجاد روحیه انزواطلبی و کسل شدن جامعه و در نتیجه خودخواه شدن و حتی ریا کاری در افراد میشوند و گاه نیز افراد را از واقعیت دور کرده و موجب میشوند که جامعه به نوعی بی برنامگی که البته در اکثر موارد به صورت پنهان خواهد بود دچار شود. در پایان نیز راهکارهایی برای جلوگیری از گسترش این روحیات و نابود کردن آنها تدوین شده است؛ مانند گسترش فرهنگ کتابخوانی، تغییر و اصلاح محتوای درسی در مدارس و طراحی بازی های رایانه ای در این راستا.

Keywords:

پیشرفت , توسعه , عقب ماندگی , موانع , فرهنگ , اخلاق