بررسی تاثیر ناکارآمدی دولت مردان سیاسی در عرصه ملی و فراملی (مطالعه موردی احمدشاه قاجار)

از جمله موضوعات شایسته طرح در پیشنویش5 سند الگوی پایه پیشرفت، تاثیر کنشهای دولتمردان در عرصه سیاسی و متقابلا واکنشهای صورت پذیرفته نسبت به آن از سوی اقشار گوناگون جامعه میباشد. بیشک، وقایع تاریخی به عنوان نمونه ای بارز برای عدم تکرار و به کارگیری برنامه ای منسجم در راستای اقداماتی صحیح در مواقع اضطراری و برای جلوگیری از اشتباهات گذشته محسوب میگردد. بر این اساس، اوضاع ساسی ایران در پی سفر سوم احمدشاه قاجار به اروپا مورد مطالعه این مقاله میباشد. پس از خلع محمدعلی شاه از سلطنت 1327 )ق)، فرزند خردسال او احمد میرزا به عنوان شاه آینده ایران انتخاب شد. او که فاقد هرگونه تجربه حکومتی و مشاورینی دلسوز و کاردان بود پس از پایان جنگ جهانی اول و ایجاد جوی نسبتا آرام در ایران، سنت سفرهای فرنگ را که یادگاری از سوی ناصرالدینشاه 1264-1313)ق) محسوب میگردید را احیا و متعاقبا به سه سفر اقدام نمود. هدف این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی -تحلیلی و با بهره گیری از اسناد و منابع کتابخانه ای پاسخ به این پرسش است که تاثیر سفر سوم احمدشاه و غیاب او بر اوضاع داخلی ایران به عنوان عاملی در حوزه پیشرفت سیاسی تا چه حد بود یافته ها حاکی از آن است که سفر احمدشاه در 1342ق1302 /ش و عدم رجوع به ایران، تبعات سهمگینی را برای خاندان قاجار و متعاقبا جامعه ایران به همراه داشت. چراکه به موجب آن احمدشاه معزول و موجبات قدرت-گیری رضاخان و نفوذ هرچه بیشتر کشورهای استعماری در ایران فراهم آورد و متعاقبا دورهای از افول5 سیاستی پایدار در عرصه ملی و فراملی بر ایران حاکم گردید.

Keywords:

احمدشاه قاجار , سفر به اروپا , رضاخان , دولتمردان5 سیاسی