بررسی رابطه بین شادکامی و امید به زندگی با اضطراب مرگ کارکنان آموزش و پرورش زاهدان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین شادکامی و رضایت از زندگی با اضطراب مرگ کارکنان آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان زاهدان می باشد. جامعه آماری شامل کارکنان آموزش و پرورش ناحیه 2 زاهدان به تعداد 60 نفر در سال 1396 می باشد که با توجه به محدود بودن جامعه آماری کل جامعه به عنوان نمونه در نظر گرفته شده است. روش نمونه گیری از نوع سرشماری می باشد، در این پژوهش ابزار گرد آوری داده ها، سه پرسشنامه شادکامی آکسفورد((OHI ارجیل و همکاران (1989)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (1958) و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر بوده است یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین شادکامی و اضطراب مرگ، رضایت از زندگی و اضطراب مرگ در سطح ≥ 0/01 p رابطه معناداری وجود ندارد، و همچنین بین متغیر رضایت از زندگی با رضایت از زندگی، رضایت خاطر همبستگی منفی و معکوس در سطح p ≥ 0/01 و بین متغیر رضایت از زندگی با حرمت خود همبستگی مثبت در سطح p ≥ 0/05 معنادار می باشد، تحلیل استنباطی داده ها نشان می دهد که بین هیچکدام از مولفه های شادکامی با اضطراب مرگ رابطه معناداری وجود ندارد و همچنین بین رضایت از زندگی با اضطراب مرگ رابطه معناداری وجود ندارد

Keywords:

شادکامی , رضایت از زندگی , اضطراب مرگ , کارکنان