بررسی تاثیر و رابطه بین مدیریت استعداد و اعتماد سازمانی بر توانمند سازی کارکنان آموزش و پرورش زاهدان

زمینه و هدف: مدیریت استعداد نگرشی هوشیارانه جهت استفاده از استعداد و شایستگی افراد نخبه به منظور تامین نیاز ها و اهداف کلی و جزیی سازمان می باشد، اعتماد سازمانی به معنی داشتن اطمینان به نیات و اعمال دیگران در سازمان است و توانمندسازی عبارت است از مدیریت مبتنی بر همکاری که در آن ندای کارکنان شنیده می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ورابطه بین مدیریت استعداد و اعتماد سازمانی بر توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش ناحیه یک زاهدان بود.روش تحقیق : این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش ناحیه یک به روش سرشماری 60 نفر (کلیه افراد) انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه های مدیریت استعداد فیلیپس و راپر (2009)، اعتماد سازمانی پاین (2003) و توانمند سازی کارکنان اسپریتزر و میشرا (1992) بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی (فراوانی، فراوانی درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) و با نرم افزار SPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند.یافتهها: بین مدیریت استعداد و توانمندسازی رابطه معناداری وجود دارد. -2 بین اعتماد سازمانی و توانمند سازی رابطه معکوس و منفی وجود دارد. -3 بین مدیریت استعداد و اعتماد سازمانی رابطه معنا داری وجود دارد. -4 از بین مولفه های مدیریت استعداد مولفه (توسعه و بهسازی استعدادها) و از بین مولفه های اعتماد سازمانی (درستی و صداقت) بیش ترین پیش بینی را از توانمند سازی کارکنان داشته اند.نتیجه گیری: با توجه به نتیجه گیری می توان گفت که در سازمانها استعداد کارکنان باعث افزایش توانمند سازی و اعتماد متقایل بین اعضا یک سازمان می شود اما با کاهش یافتن توانمند سازی کارکنان باعث کمبود اعتماد نیز در سازمان می گردد

Keywords:

مدیریت استعداد , اعتماد سازمانی , توانمندسازی کارکنان