اکوتوریسم به عنوان ابزاری برای توسعه پایدای در کشورهای پیشرفته و روشی بادوام جهت محافظت طبیعت و ایجاد منافع اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی معرفی شده است.
توسعه پایدار فرایندی است که طی آن مردم یک کشور نیازهای خود را بر می آورند و زندگی خود را ارتقاء می بخشند، بدون آنکه از منابعی که به نسل های آینده تعلق دارد مصرف کنند. بنابراین توسعه را زمانی پایدار می خوانیم که مخرب نباشد و امکان حفظ منابع، اعم از خاک، آب، منابع ژنتیکی، گیاهی و جانوری را باری آیندگان فراهم آورد. امروزه صنعت توریسم به عنوان یکی از محورهای مهم توسعه همه جانبه بسیاری از کشورهای جهان بشمار می آید و
اکوتوریسم که زیرمجموعه ای است از صنعت زنده و پویای توریسم در عین بازدهی و سودآوری چشمگیر اقتصادی، متضمن تامین لایه های عمیق تر توسعه است. برنامه ریزی در حوزه
اکوتوریسم با عنوان مهمترین بخش صنعت
گردشگری بوده و بدون شک یکی از راه های رسیدن به
توسعه پایدار رواج و گسترش این صنعت در جهان قرار گرفته است. این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی و اسنادی است. در این تحقیق با ارایه تعرفی هایی از
اکوتوریسم و
توسعه پایدار به نقش
اکوتوریسم بر
توسعه پایدار پرداخته می شود.