تاثیرنقش واسطه ای شادکامی در بین خودپنداره و تاب آوری در دانشجویان تربیت بدنی

در پژوهش حاضر نقش واسطه ای شادکامی در بین خودپنداره و تاب آوری دانشجویان رشته تربیت بدنی مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته تربیت بدنی شهر شیراز بود که تعداد 135 نفر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس های خودپنداره راجرز 1967 شادکامی اکسفورد 1989 و تاب آوری کانر و دیویدسون 2003 بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر به روش بارون و کنی مورد تحلیل قرار گرفتند و یافته ها نشان دادند: متغیر تاب آوری با خودپنداره رابطه منفی و معنادار دارد. اما با شادکامی و مولفه های آن رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین متغیرهای خودپنداره، رضایت از زندگی و رضایت خاطر بر متغیر تاب آوری تاثیر داشته اند. اما حرمت خود، بهزیستی فاعلی و خلق مثبت تاثیر معناداری بر تاب آوری نداشته اند. همچنین با توجه به مقدار ضریب تعیین چندگانه R(2)0/33 می توان بیان کرد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است .اما حرمت خود، بهزیستی فاعلی و خلق مثبت نقش واسطه ای بین خودپنداره و تاب آوری ندارند.

Keywords:

تاب آوری , خودپنداره , شادکامی , دانشجوی تربیت بدنی