تعیین کوتاهترین زمان تشخیص آبستنی در میش های دالاق با استفاده از اولتراسونوگرافی و تطبیق آن با روش اندازه گیری پروژسترون خون

هدف این آزمایش، تعیین کوتاهترین زمان تشخیص آبستنی به کمک روش اولتراسونوگرافی در میش های دالاق بود. در این تحقیق، از 27 میش بارور دالاق 3/5-2/5 ساله استفاده شد. ابتدا میشها به مدت 14 روز، اسفنجگذاری شدند. روش سونوگرافی در این مطالعه به دو روش رکتالی با 7/5 مگاهرتز و شکمی با 5 مگاهرتز در روزهای 16 و 21 و 24 و 29 و 33 روز پس از جفتگیری سونوگرافی انجام شد. در 24 روزگی، جهت تعیین میزان انطباق تشخیص آبستنی به روش اولتراسونوگرافی با غلظت پروژسترون خون، از میش ها خونگیری به عمل آمد و غلظت پروژسترون به روش رادیوایمیونواسی اندازه گیری شد. مشاهدات حاصله با آزمون کایاسکویر تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که کوتاه ترین زمان تشخیص آبستنی در میش های دالاق به روش اولتراسونوگرافی برای پروب شکمی، 24 روزگی و برای پروب رکتالی 21 روزگی بود. دقت تشخیص آبستنی در 24 روزگی در پروب شکمی، رکتال و غلظت پروژسترون به ترتیب، 78/2 و 72 و 108/3 درصد بود. در نتیجه، اولتراسونوگرافی روش مناسبی برای تشخیص آبستنی در میش های دالاق از زمان 21 روزگی بعد از جفتگیری بوده که این روش انطباق بالایی با روش تعیین بر اساس غلظت پروژسترون خون دارد.

تعیین کوتاهترین زمان تشخیص آبستنی در میش های دالاق با استفاده از اولتراسونوگرافی و تطبیق آن با روش اندازه گیری پروژسترون خون Keywords:

تشخیص آبستنی , اولتراسونوگرافی , پروژسترون , میش