جایگاه دولت رفاه در منشور حقوق شهروندی

از اصول اولیه و مبانی دولت رفاه این است که حداقل امکانات رفاهی برای شهروندان فراهم گردد، بنابر این در بند یک اصل43 قانون اساسی، اقتصاد جمهوری اسلامی ایران را براساس ضوابطی استوار می سازد که یکی از آنها تامین نیازهای اساسی مردم مانند مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده برای همه است.دولت رفاه دولتی است که در آن تامین و بهبود رفاه عمومی وظیفه قانونی نهادهای قدرت است. در این نظام اقتصادی دولت به همه کسانی که به هر دلیل نتوانند هزینه های خود را تامین کنند یاری رسانی می کند. این کار از طریق پرداخت مستمری (حداقل درآمد) و یا کمک های نقدی دیگر انجام می شودوباتوجه به اینکه رییس جمهور مکلف به اجرای قانون اساسی وپاسداری،حمایت وپشتیبانی از آزادی،حرمت اشخاص وحقوق ملت است براساس اصل صدو سی و چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، منشور حقوق شهروندی را به مثابه ی برنامه وخط مشی دولت برای رعایت وپیشبردحقوق اساسی ملت ایران اعلام می کند.پژوهش حاضردر پی بررسی دولت رفاه بوده وپس از تعریف وذکر تاریخچه ای از چگونگی شکل گیری آن به ویژگی ها وکار کردهای اینگونه از دولت می پردازد وهمچنین اشاره ای به رویکرد منشور حقوق شهروندی به عنوان یک سیاست رفاهی در راستای تحقق دولت رفاه در ایران دارد.

Keywords:

دولت رفاه , حقوق شهروندی , شهروند , رفاه , منشور , قانون اساسی