با توجه به ضرورت تبیین ابهامات اساسی قانون در باب موضوع
اکراه منجر به جنایت بر مکره و حالت های متعددی که مکره با تاثیر بر وی، موجب رفتار منتهی به جنایت و یا
خودکشی اکراه شونده می شود، به بررسی و بازشناسی این موضوع، به روش تحلیلی-توصیفی و مطالعه محتوای کتب و مقالات تالیفی پرداخته شد و با دقت در تفاسیر و تعابیر مختلف فقها و حقوقدانان در ارتباط با این موضوع، مشخص شد که علی رغم تحولات و نوآوری های قانون مجازات اسلامی در سال 1392 در زمینه های مختلف از جمله در باب
اکراه در جنایت و تبیین حکم
اکراه به رفتار موجب جنایت بر مکره ، هنوز هم ابهاماتی درباره اکراهی که منتهی به جنایت بر مکره و
خودکشی وی می شود و نیز
مسیولیت کیفری اکراه کننده، وجود دارد که باعث طرح تفاسیر و تعابیر مختلفی از مواد قانونی مرتبط با این مساله از جمله ماده 379 ق.م.ا. مصوب سال 1392 شده است. در پژوهش حاضر، نخست به تعریف و بررسی مفاهیمی نظیر اکراه، اختیار، اجبار و اضطرار و توجه به اهمیت ضابطه تهدید در میزان تاثیر
اکراه و سپس به تحلیل
اکراه به جنایت بر خویشتن، از دیدگاه اسلام وحقوق کیفری ایران پرداخته می شود و در نهایت ضرورت اتخاذ راهکارهایی نظیر اعمال تغییراتی در متن ماده 379 ق.م.ا. مصوب 1392 و تصریح به جرم انگاری مستقل
خودکشی با
اکراه و یا اکراهی که منتهی به جنایت بر مکره شود ، پیشنهاد شده است.