روش های نوین حذف آرسنیک از منابع آبی و پساب های معدنی

با پیشرفت جوامع بشری و توسعه ی صنایع مختلف، آلاینده های زیست محیطی یکی از مشکلات مهم در قرن اخیر به شمار می رود.به طور معمول پساب حاصل از صنایع معدنی دارای مقدار زیادی آلاینده های آلی، ترکیبات آنیونی و کاتیون فلزات سنگین مختلف میباشد و غلظت یونهای فلزی در پسابهای صنعتی و شهری بیش از حد مجاز است. همچنین حضور آلاینده های شیمیایی و بیولوژیکیکیفیت آبهای زیر زمینی را برای شرب نامطلوب ساخته و باعث بروز بیماریهای خطرناک و کشنده می گردد. آرسنیک از جمله عناصریاست که باعث ایجاد عوارض بهداشتی و سلامتی جدی در جانداران می شود. غلظت آرسنیک در آب شرب برخی مناطق ایران وهمچنین پساب های صنعتی بسیار بالاتر از میزان استاندارد آن (10 میکروگرم بر لیتر) گزارش شده است. روش های مختلفی برایحذف ارسنیک از آب روشهای مختلفی وجود دارد. این روش ها عبارتند از: انعقاد و ترسیب، فرآیندهای غشایی، تبادل یون،اکسیداسیون، روشهای الکتروشیمیایی، زیست پالایی و جذب. اغلب این روش ها دارای معایبی از قبیل گرانی دستگاه ها و عملیات، نیازبه انرژی و فضای زیاد و تولید لجن یا سایر مواد زاید سمی می باشند. بدین ترتیب برای حذف موثر ارسنیک از آب نیاز به توسعه روشیجدید، ارزان قیمت و اقتصادی وجود دارد. در سالهای اخیر فرآیند جذب به دلیل ارزان بودن، در دسترس بودن و کارایی بالا عنوانموثرترین روش جهت حذف انواع مختلف آلاینده ها مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله کارایی، مزایا و معایب روشهای مختلفدر حذف آرسنیک بررسی شده و به کاربرد تکنولوژی های نوین و استفاده از نانو جاذب ها و بیوجاذب ها در حذف آرسنیک پرداختهخواهد شد.