مطالعه رابطه گونه های اوقات فراغت با سلامت اجتماعی دانشجویان

سلامت اجتماعی از اساسی ترین معیارهای رفاه اجتماعی هر جامعه ای است. اندیشمندان اجتماعی بر این باورند کهیکی از عواملی که در ارتقاء سلامت اجتماعی افراد نقش دارد، اوقات فراغت است. بنابراین، پژوهش حاضر درصددمشخص کردن رابطه اوقات فراغت و گونه های آن با سلامت اجتماعی است. در نوشتار حاضر از نظریه کییز برایسنجش سلامت اجتماعی و از نظریه دومازویه برای سنجش گونه های اوقات فراغت استفاده شده است. روشپژوهش، از نوع پیمایشی است که با ابزار پرسشنامه محقق ساخته در بین 300 نفر از دانشجویان کارشناسیپردیس دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 95-94 با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی انجام شده است. یافته های پژهش حاکی از آن است که بین نحوه گذران اوقات فراغت و گونه های آن با سلامت اجتماعیدانشجویان رابطه معنادار مستقیمی وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که 25 درصد از تغییرات سلامتاجتماعی به گونه های گذران اوقات فراغت فرد مربوط می شود. در بین گونه های اوقات فراغت، فراغت اجتماعیبیشترین و فراغت عملی کمترین تاثیر را بر روی سلامت اجتماعی دانشجویان دارند. لازم به ذکر است که تاثیرفراغت جسمانی و هنری بر روی سلامت اجتماعی معنادار نبوده است.

Keywords:

سلامت اجتماعی , اوقات فراغت , گونه های فراغت