طراحی یک مدل ریاضی به منظور بهینه سازی تخصیص در شبکه پیوند اعضاء

امروزه عوامل و بیماری های متعددی منجر به از کار افتادن برخی از اعضای بدن میشوند و برای نجات جان این نوع افراد عمل پیوند عضو اجتناب ناپذیر است. اما متاسفانه دسترسی به میزان کافی از اعضای قابل پیوند به این نوع بیماران وجود نداشته و همین امر منجر به مرگ روزانه حدود هفت تا ده نفر درکشور شده است. با توجه به این کمبود شدید، توجه به عضوهای اهدا شده و نحوه استفاده از آنها امری حیاتی به نظر میرسد. از اینرو باید جریان مرتبط با اعضای قابل پیوند در شبکه پیوند به درستی مدیریت شوند. به عبارتی باید با مکانیابی مناسب نهادهای فعال در شبکه پیوند، جابه جایی های مرتبط با اعضای قابل پیوند را با کارایی بیشتر انجام داد. علاوهبراین میتوان با تخصیص به ینه اعضاء بخشی از مرگ ومیرهای مرتبط با عدم پیوند عضو را کاه ش داد. به همین منظور، در این تحقیق تلاش شده است تا با ارایه یک برنامه ریزی ریاضی عدد صحیح تر کیبی چند دوره ای، جریان مرتبط با اعضای قابل پیوند و نحوه تخصیص آنها را در شبکه پیوند بهینه شود. از اینرو تلاش شده است تا کلیه نهادهای فعال در شبکه شامل مراکز پیوند، مراکز فراهم آوری، بیمارستانها، اهدا کنندگان و بیماران مورد بررسی قرار گرفته و زمان های مرتبط با پیوند عضو شامل شامل زمان های جابه جایی بین مراکز مختلف، زمان خارج سازی عضو، عمل پیون د و زمان انتظار بیماران کمینه گردد. ضمنا تلاش شده است علیرغم کاهش زمان انتظار بیماران نیازمند دریافت عضو، تعداد بیمارانی که در صف انتظار پیوند جان خود را از دست میدهند نیز کاهش یابد. برای این منظور از رویکرد صف اولویت دار که در آنها بیماران اورژانسی از الویت بالاتری نسبت به بیماران عادی برخوردار هستند استفاده شده است. ضمنا، با توجه به پیچیدگی مدل تلاش شده است تا روشی ابتکاری برای حل مدل توسعه داده شود تا از این طریق بتوان از مد ل در شرایط واقعی استفاده نمود. در انتها نیز مدل ارایه شده برای یک مثال شبه واقعی بکارگرفته شده و از رویکرد حل ارایه شده برای دستیابی به نتایج استفاده شود.

Keywords:

برنامه ریزی ریاضی , شبکه پیوند اعضاء , زمانی ایسکمی , صف اولویت دار , روش ابتکاری