تاثیر افزودنی های میکرونیزه سیلیکاتی در کاهش نفوذپذیری و فرسایش ناشی از بارش مصنوعی اندود کاه گل

کاهگل یکی از قدیمی ترین ملات های سنتی ایران است که قابلیت ها و تجربیات استفاده از آن در گذشته، نشان دهنده آن است که میتوان از آن، به عنوان یک پوشش مناسب برای حفاظت ساختارهای معماری خاکی استفاده نمود ولی لزوم تجدید دایمی آن، پس از هر بار فرسایش در مقابل بارندگی، حکایت از ناپایداری آن در مقابل رطوبت دارد؛ بنابراین یافتن روشهای علمی مناسب بهمنظور افزایش دوام و طول عمر مفید اندود کاهگل، بسیار ضروری به نظر میرسد. در این تحقیق تاثیر کاربرد مواد افزودنی سیلیکاتی میکرونیزه، (شامل میکروسیلیس، فلدسپات، زیولیت، بنتونیت و کایولن) در بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی اندود کاهگل بهروش تجربی با تعیین ضریب نفوذپذیری و میزان دوام آن، تحت فرسایش آبی با دستگاه شبیه ساز باران، نشان داد که استفاده از این مواد افزودنی در مقیاس میکرونیزه، خواص فیزیکی و مکانیکی ملات کاهگل را بهطور چشمگیری ارتقاء میدهد. نتایج آزمایشات حاکی از آن است که استفاده از سه درصد وزنی کایولن 150 میکرون تا 65 درصد و سه درصد زیولیت 45 میکرون تا 85 درصد، ضریب نفوذپذیری کاهگل را کاهش و خاصیت عایق بندی آن را ارتقاء میدهد، به علاوه، ارزیابی میزان دوام نمونه های آزمایشگاهی تحت بارش مصنوعی با دستگاه شبیه ساز باران نشان داد که استفاده از سه درصد وزنی میکروسیلیس، فلدسپات، زیولیت و کایولن میکرونیزه، میزان هدر رفت ماده جامد در نمونه ها را حداقل تا 10/5 درصد و حداکثر تا 37/7 درصد کاهش و دوام آنها را در مقابل فرسایش ناشی از بارندگی افزایش میدهد. به علاوه، نتایج حاصل از مطالعات بیانگر آن است که با کاهش اندازه ذرات ماده افزودنی، میزان تاثیر مثبت آنها نیز در بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی ملات کاه گل افزایش می یابد. از سوی دیگر، درصد بهینه استفاده از مواد افزودنی سیلیکاتی میکرونیزه برای بهسازی اندود کاهگل سه درصد وزنی است و افزایش میزان ماده افزودنی، تاثیر چندانی در ادامه روند بهسازی خواص فیزیکی و مکانیکی کاهگل ندارد.

Keywords:

معماری خشت و گلی , کاهگل , مواد افزودنی میکرونیزه , سیلیکات ها , حفاظت