رویکرد فقه امامیه درباره بیع میته به مستحلین

در برهه کنونی، مسلمانان ارتباطات وسیع و گسترده ای با کفار و اهل کتاب در زمینه های تجاری دارند. یکی از بسترهای ارتباطی آن ها، دادوستد و معاملات است. شرایط و ضرورت تعامل با دنیا ایجاب می کند که کشورهای اسلامی و مسلمانان با کفار یا اهل کتاب و کسانی که خود را ملزم به رعایت احکام می دانند، تامل کنند. از طرفی در اسلام شرایطی برای صحت معاملات لازم است که بدون ایجاد آن ها، معامله فاسد و بی اثر است مثلا مبیع در مبادلات بین مسلمانان باید مالیت شرعی داشته باشد و معامله اموالی که عرقا مالیت دارند ولی شارع از معامله آن ها نهی نموده است صحیح نیست. یکی از موارد نهی شده شرعی، معامله میته است و دلایل شرعی مختلفی بر حرمت آن دلالت می کند. بر اساس آموزه های اسلامی، چنانچه خریدار و فروشنده میتع هر دو مسلمان باشند، معامله آن ها شرعا باطل و حرام است ، اما مسیله پژوهه حاضر، معامله مذکور در زمانی است که مشتری، کافر یا اهل کتاب باشد. بعلاوه بررسی می کنیم که آیا ادله شرعی حرمت بیع میته ، مطلق هستند و هیچ منفعتی از آن را جایز نمی دانند یا اطلاق ندارد و استفاده از برخی منافع را حتی زمانی که معامله بین دو مسلمان باشد، جایز می شمارند.

رویکرد فقه امامیه درباره بیع میته به مستحلین Keywords:

بیع میته , مستحلین , کفار , قصد اکل , قصد انتفاع به غیر اکل