ارزیابی کشت مخلوط گلرنگ (Carthamus tinctorius L) و نخود (Cicer aritinum) به عنوان یک راهکار اکولوژیکی افزایش راندمان مصرف منابع محیطی

به منظور بررسی جنبه های زراعی و اکولوژیکی کشت مخلوط گلرنگ و نخود و محلولپاشی عناصر ریزمغذی در شرایط اقلیمی گناباد آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی گناباد در سال 1395 صورت گرفت. تیمارهای آزمایش شامل کشت خالص گلرنگ، کشت خالص نخود، کشت مخلوط 25 % گلرنگ+ 75 % نخود، %50 گلرنگ+ 50 % نخود، 75 % گلرنگ+ 25 % نخود، 100 % گلرنگ+ 100 % نخود به عنوان سطوح عامل اصلی و تیمارهای شاهد (عدم محلولپاشی)، محلولپاشی آهن و محلولپاشی روی به عنوان سطوح عامل فرعی بودند. بر اساس نتایج بدست آمده، بیشترین عملکرد دانه گلرنگ و نخود از تک کشتی (کشت خالص) این دو محصول بدست آمد و با کاهش نسبت هر یک از این گیاهان در مخلوط از میزان عملکرد دانه کاسته شد که اولا این روند کاهش مستقیم نبود و ثانیا کاهش عملکرد گلرنگ بیشتر بود. بررسی شاخص نسبت برابری زمین جزیی مشخص کرد این شاخص در تمام حالات کشت مخلوط در مورد گلرنگ بیشتر از 0/50 بود ولی در نخود این نسبت کمتر بود که نشان دهنده مزیت بیشتر کشت مخلوط برای گلرنگ در برابر نخود است. شاخص کل نیز در اکثر ترکیبهای کشت مخلوط بیشتر از 1 بود و بیشترین شاخص در کشت مخلوط افزایشی 100 درصد گلرنگ و 100 درصد نخود مشاهده شد.

Keywords:

عملکرد , کشت مخلوط , گلرنگ , نسبت برابری زمین , نخود