بزرسی اثز سطح پزوتیین و لیزین جیزه بزکمیت و کیفیت تولیذ مزغهای تخمگذار در سن 28 تا 42 هفتگی

جهت بررسی اثرات سطوح مختلف پروتیین خام و لیزین جیره بر شاخص های تولیدی تخم مرغ، 027 قطعه مرغ تخمگذار (Hy-line W-36) با 51 تیمار غذایی تغذیه شدند. تیمارهای غذایی شامل سه سطح پروتیین (51، 51 و 51 درصد) و پنج سطح لیزین (7/05، 7/01، 7/07 و 7/08 درصد) بودند که به روش فاکتوریل 8x1 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اعمال شدند. مرغ ها به مدت چهار دوره 20 روزه از سن 20 تا 11 هفتگی تغذیه شدند. هر سه قفس مجار با 52 قطعه مرغ یک تکرار را تشکیل دادند و هر چهار تکرار مرغ با یک جیره تغذیه شدند. با افزایش سطح پروتیین جیره، تولید تخم مرغ از 01 به 00/0 درصد در کل دوره افزایش یافت (P<7/71). وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، ضریب تبدیل غذا نیز تحت تاثیر سطح پروتیین جیره قرار گرفت (P<7/71)، در حالیکه مصرف خوراک تغییر معنی داری نداشت. با افزایش سطح لیزین جیره (از 7/05 به 7/08 درصد)، میزان خوراک مصرفی مرغ ها بطور معنی داری تغییر کرد (P<7/71). تغییر سطح لیزین جیره تاثیر معنی داری بر تولید و وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، وزن مخصوص تخم مرغ، درصد تخم مرغ های شکسته و دو زرده، پوسته و اجزای داخلی تخم مرغ نداشت. به طور کلی به نظر می رسد که تغذیه مرغ های تخم گذار با جیره های حاوی 51 درصد پروتیین و 7/05 درصد لیزین در سنین 20 تا 11 هفتگی می تواند سبب عملکرد مطلوب مرغ ها شود.

Keywords:

پروتیین , لیزین , شاخص های تولیدی , مرغ های تخمگذار