رتبه بندی و انتخاب بهترین تامین کنندگان با استفاده از تکنیک های آنتروپی شانون و پرومته فازی در زنجیره تامین شرکت دورال

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 542

This Paper With 16 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

INDUSTRIAL03_0190

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

Abstract:

در کسب و کار رقابتی امروز، شرکت ها به دنبال راه هایی برای بهبود وضعیت خود در بازار هستند، به همین منظور بسیاری از شرکت ها از خدمات دیگر شرکت ها (تامین کنندگان) بهره می گیرند. دراین رابطه، مسیله تعیین شاخص های اثرگذار در انتخاب تامین کنندگان واولویت بندی آنها مطابق با استراتژی ها و اهداف یک سازمان تولیدی ازاهمیت بالایی برخوردار بوده و این شاخص ها می تواند در رتبه بندی تامین کنندگان سازمان تولیدی درجهت اهداف آن نقش موثری داشته باشند حل این مسیله می تواند منجر به بهبود عملکرد سازمان شده و در عین حال هزینه های مرتبط با خرید را کاهش دهد. شرکت تولیدی صنعتی دورال نیز مطابق همین قاعده پیش می رود و به همین دلیل تصمیمات اخذ شده در این رابطه در عملکرد موفق این شرکت تاثیر بسزایی دارند. با توجه به موارد مذکور اخذ چنین تصمیماتی نیازمند ابزار توجیهی قوی برای اجرا می باشد. در رابطه با ایجاد و انتخاب روش ها و ابزارهای قوی و اثرگذار با هدف انتخاب تامین کننده، در این پژوهش به دنبال ارایه یک روش کارا در حوزه ارزیابی و انتخاب تامین کننده ها می باشیم، بنابراین در مرحله اول با روش آنتروپی شانون به وزن دهی شاخص ها می پردازیم که منجر به انتخاب شاخص های قیمت، کیفیت محصول، انعطاف پذیری، اعتبار صنعتی، خدمات پس از فروش و تحویل به موقع می شود. در ادامه با توجه به شاخص های وزن دهی شده و با استفاده از روش پرومته فازی به بررسی و ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان اقدام می کنیم. مطرح شدن بحث عدم قطعیت در محاسبات نیز به بالا رفتن دقت آن و قابل لمس بودن نتایج کار کمک بسزایی می کند. در پایان و پس از انجام کلیه محاسبات، تامین کننده ها S17 , S16 , S13 , S8 , S5 , S2 به ترتیب برای شش نوع ماده اولیه به عنوان تامین کننده های برگزیده انتخاب می گردند و تامین کننده های S20, S15, S12, S10, S7, S1 نیز عنوان ضعیف ترین تامین کننده های موجود را به خود اختصاص می دهند.

Keywords:

Authors

کاوه حسین پورکمالی

دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه مدیریت، قزوین، ایران

رضا احتشام راثی

استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه مدیریت، قزوین، ایران