بررسی میزان تاثیر انطباق شغل و شاغل بر توانمند سازی کارکنان با نقش میانجی گری انعطاف پذیری سازمان (مطالعه موردی: شرکت زمزم شیراز)

هدف از تحقیق حاضر، تبیین میزان تاثیر انطباق شغل و شاغل بر توانمند سازی کارکنان با نقش میانجی گری انعطاف پذیری سازمان بوده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش پژوهش ، توصیفی است. جامعه مورد مطالعه کارکنان شرکت زمزم شیراز به تعداد 210 نفر و حجم نمونه از فرمول کوکران، 136 نفر به روش طبقه ای نسبی برآورد و انتخاب گردید . جهت جمع آوری اطلاعات ، از پرسشنامه های استاندارد (انطباق شغل و شاغل و سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست، توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا، چابکی و انعطاف پذیری سازمانی شریفی و ژانگ) استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی و توصیفی و آزمون آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی پرسشنامه و از تحلیل عامل تاییدی برای اعتبار سازه استفاده گردید. نتایج مشخص کردند داده ها برای تحلیل، عاملی مناسب و سوالات تبیین کننده مناسبی برای عامل متغیر پنهان است. پایایی از آلفای کرونباخ تعیین که مقدار آن ها بیش از 0/7 بدست آمد. درتحلیل داده ها ازآزمون های آماری میانگین با نرم افزار SPSS 21 و آزمون الگویابی معادلات ساختاری بانرم افزار PLS 3 استفاده گردید. با توجه به آزمون فرضیه اصلی و فرعی تحقیق و نتایج بدست آمده انطباق شغل و شاغل بر توانمند سازی کارکنان با نقش میانجی گری انعطاف پذیری شرکت زمزم شیراز تاثیر معنی داری دارد. تاثیر مستقیم انطباق شغل و شاغل بر توانمند سازی کارکنان مورد تایید قرار گرفت و تاثیر غیر مستقیم آن با نقش میانجی گری انعطاف پذیری هم تایید شد ولی از شدت کمتری نسبت به تاثیر مستقیم برخوردار است.

Keywords:

انطباق شغل و شاغل , توانمند سازی کارکنان , انعطاف پذیری سازمان