اثربخشی آموزش گروهی مهارت های ارتباطی به رابطه ولی - فرزندی و سبک زندگی مادران دارای دختر نوجوان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های ارتباطی به رابطه ولی - فرزندی و سبک زندگی مادران دارای نوجوان است. جهت رسیدن به اهداف پژوهش از همیشه نیمه آزمایشی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل 80 نفر والدین و 80 و پنج نوجوانان آن ها بودم که از بین آن ها 30 نفر ما در انتخاب گردید و به دو دسته 15 نفری گروه آزمایش و آن ها را مورد بررسی قرار گرفت. به اعضای گروه آزمایش و هشت جلسه مهارت های ارتباطی آموزش داده شد ولی گروه کنترل هیچ گونه آزمایشی دریافت نکردند. در تحلیل آماری هم آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. آموزش گروهی مهارت های ارتباطی، مجموعه مهارت هایی است که باعث روابط صمیمی، گرم و موثر می باشد. از آنجا که در جوامع امروز مشکلات بین والدین و نوجوانان رو به افزایش می باشد لذا این مقوله نیاز گردید تا در مدارس برای جلوگیری از بسیاری از آسیب ها انجام گیرد. تحلیل آماری یافته های پژوهش نشان داد که به دلیل محدودیت هایی که وجود دارد، آموزش مهارت های ارتباطی به مادرانی که آموزشی دریافت کردند تا مادرانی که هیچ آموزشی دریافت نکردند تفاوت معناداری وجود ندارد. البته در یکی از مولفه های سبک زندگی (مسیولیت پذیری در سلامت)، معنادار گردید اما در فرضیه ما تاثیری نداشت و تغییری ایجاد نگردید.

اثربخشی آموزش گروهی مهارت های ارتباطی به رابطه ولی - فرزندی و سبک زندگی مادران دارای دختر نوجوان Keywords:

آموزش گروهی مهارت های ارتباطی , رابطه ولی - فرزندی , سبک زندگی , نوجوان