آموزش مداوم و خودآموزی در دانشگاه ها وموسسات آموزش عالی

امروزه بنیان همبستگی اجتماعی، پیشرفت اقتصادی، توسعه پایدار، تعالی انسانیت، صلح و دوستی، همگی به آموخته ها و آموزه های دانشگاهی وابسته است درنتیجه، یک بازاندیشی بنیادی در ساختار، روش ها، محتوی، شیوه های سازماندهی و به ویژه تمرکز بر راهبردهای یادگیری که به بهسازی آموزش و پژوهش دانشگاهی منجر شود، ضرورت دارد. به گونه ای که فرد دریک فرایند دایمی، آگاهانه و مسیولانه، درگیر یادگیری شود و تعهد خود را نسبت به خود آموزی از طریق ایجاد، تقویت و تثبیت رویکرد یادگیری مداوم ارتقا دهد . اهداف تحقیق حاضر، شناسایی اهداف خودآموزی و شاخص های اصلی شکل گیری آن؛ تحلیل پیشرفت این اهداف طی نظرسنجی ها؛ شناسایی روش های خودآموزی استفاده شده توسط دانشجویان و شناسایی دلایل اساسی خودآموزی بوده است که با توجه به نتایج نظرسنجی انجام شده، مشاهده شد که: نیازهای اجتماعی اهمیت بسزایی در شکل گیری دلایل خودآموزی دارند؛ همچنین خودآموزی با تمام جنبه های شخصیتی، مهارت های حرفه ای، خلاقیت و ارتباطات عمومی ارتباط مثبت دارد. و سپس راهکارهایی جهت تعمیق و توسعه یادگیری مداوم در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور ارایه گردیده است.

Keywords:

آموزش مداوم , خود آموزی , دانشگاه , آموزش عالی